چگونـه به منظور عپرتره یک ژست عالی بگیریم | لنزک

اصول قرار مدل

کلید ترکیب بندی عبرای هر پرتره خوبی درون ژست و حالتی هست که مدل شما به منظور عایجاد مـی کند. این وظیفه شماست، پیـامـی کـه م یخواهید درون عکستان دیده شود را بـه سوژه ی خود منتقل کنید. بـه کرات عهایی دیده ام کـه ژست و نورپردازی آنـها خوب هست ولی مدل، پیـام اشتباهی را با حالت چهره خود منتقل مـی کند کـه به کلی عرا خراب مـی کند.

ژست سوژه بـه این خاطر کـه خطوط و عناصر پویـا درون کادر تصویر ایجاد مـی کند به منظور یک پرتره ضروری است. دانستن چگونـه بیرون کشیدن این از مدل، به منظور شما حیـاتی است. سوژه ی شما نمـی داند چگونـه ژست بگیرد، دست هایش را نگه دارد یـا چه حالتی ایجاد کند – و اینـها کار شما بـه عنوان یک عکاس است. درون این مقاله من اینـها را با بـه اشتراک گذاردن مقداری راهنمایی کارا درباره ی ژست گرفتن، بـه شما یـاد خواهم داد.

کف پاها

به عنوان یک قائده درون هر نوع عکاسی پرتره، ابتدا کف پاها مطرح مـی شوند. حالت ایستادن سوژه ی شما بیـان مـی کند کـه آیـا درون حین عکاسی راحت بوده هست و یـا درون این ژست بـه نظر راحت مـی رسد یـا نـه. اینکه مدلتان را با حالتی سفت و محکم درون مقابل دوربینتان داشته باشید، عکسی خوشایند ایجاد نخواهد کرد.

در اغلب موقعیت ها، پای پشتی حتما زاویـه ای ۹۰ درجه ای نسبت بـه دوربین داشته باشد و پای جلویی بـه سمت دوربین باشد. این باعث مـی شود سوژه کمـی بـه سمت دوربین بچرخد که تا حالتی متناسبتر و خوشایندتر ایجاد شود. وقتی پاها محکم و مستقیم بـه سمت دوربین قرار گرفته است، ژست حالتی از پرخاشگری را ایجاد مـی کند کـه در اغلب اوقات منظور ما نیست.

پاها و پهلوها

نقل قولی کـه که درون مورد پاها شنیده ام این هست که «اگر مـی تواند خم شود، بعد خمش کن.» بعد یک پا را آزاد کنید و ببینید چگونـه زانو و مچ پا بـه طور طبیعی خم مـی شوند و قرار مـی گیریند. وقتی وزنتان را روی یک پا مـی اندازید، پهلوی همان پا کمـی بیرون زده و بیشتر برجسته مـی شود. برخی عکاسان این حالت سوژه را دوست دارند ولی اغلب آنـها وزن را روی پای عقبی مـی اندازند که تا پهلوی عقبی برجسته شود و از دید دوربین مخفی بماند.

دست ها

دست ها احتمالا مشکلترین مورد هستند. دست ها مـی توانند چیزهایی درون مورد مدل شما فاش کنند و حسی از انیمـیشن بـه یک ژست دهند. این گفته مـی شود که، شما حتما مطمئن شوید کـه آنـها درون پرتره تان زیـاد برجسته نیستند. بـه یـاد داشته باشید کـه تمرکز بیننده همچنان حتما بر چهره باشد بعد شما حتما مطمئن شوید کـه دست ها مقدار زیـادی از نور کلیدی را نمـی گیرند چرا کـه چشم ها حتما روشنترین بخش عباشند.

اگر شما مطمئن نیستید درون عکستان مـی خواهید با دست ها چه کنید، بعد از شرشان خلاص شوید. کنار دست ها بهتر از کل جلو یـا پشت دست ها بـه نظر مـی رسد بعد کنار آنـها باریک تر هست و آنچنان برجسته نیست. اگر دست ها بالای کمر قرار گرفته اند بهتر هست خم شوند که تا زیباتر بـه نظر برسد.

اگر آنـها پایین کمر هستند بعد بهتر هست آزادشان کنید که تا عادی قرار گیرند. همچنین مـی توانید آن ها را درون جیب شلوارتان قرار دهید ولی توجه داشته حتما که شست ها را بیرون بگذارید که تا همـه ی دست پوشیده نشود. هرگز آنـها را محکم مشت نکنید چرا کـه نشانـه ی دیگری از خشونت است.

تنـه

همـه ما عهای متهمان را دیده ایم. (عهایی کـه از روبرو و کنار متهم گرفته مـی شود.) حالت مرده رو بـه دورین، شانـه ها صاف و بی حس. وقتی مدل شما مستقیم روبروی دوربین قرار گرفته، شانـه ها پهن ترین قسمت بدن اوست کـه مدل شما را از تناسب خارج مـی کند. بسیـار عریض و مثل یک مستطیل، باعث مـی شود کـه مدل شما حالتی تهاجمـی داشته باشد.

راه حل این مشکل این هست که مقداری بدن مدلتان را نسبته بـه دوربین زاویـه دهید. درون چرخش عرض قابل رویت شانـه ها را کاهش مـی دهید بنا بر این مدلتان را باریک تر جلوه مـی دهید. مدلتان را وادار کنید وزنش را روی پای عقبی بیندازد که تا به طور طبیعی شانـه عقبی پایین تر رود و در ترکیب بندی باعث آرامش بیشتر گردد. بـه هر قیمتی از شانـه های افتاده یـا حالت های بد جلوگیری کنید که تا عکستان خراب نشود.

سر

در ادامـه کارمان بـه سر مـی رسیم. اگر شما از مدلتان بخواهید که تا حسی را بـه خود بگیرد و بعد بـه سراغ قرار کف پاها، پاها، پهلوها و تنـه بروید آیـا فکر مـی کنید مدل تان هنوز همان حسی کـه دوست دارید را بـه خود گرفته است؟ یک قانون به منظور من این هست که سر و چهره را درون مرحله آخر درست کنم.

برخی عکاسان دوست دارند که تا درست همسطح چشمان عکاسی کنند – و این درون اغلب اوقات جواب مـی دهد – اما اگر بـه دنبال چیزی خاص و متفاوت هستید، عکاسی درون حالت های کمـی بالاتر یـا پایین تر از سطح چشمان مدل را نیز امتحان کنید. مـی توانید آن ها را وادار کنید کـه پایین یـا بالا یـا درست بـه دوربین نگاه کنند. انتخاب دیگر این هست که از سوژه ها بخواهید بـه دوردست ها خیره شوند.

در حالت رها، سر بـه طور طبیعی کمـی بـه یک سمت خم مـی شود. بعد اگر بـه این فکر مـی کنید کـه عکسی طبیعی بگیرید درون نظر داشته باشید کـه سر مدل را کمـی بچرخانید. اگر سر را کمـی بـه بالا بچرخانید بینی را کمـی کوچک مـی کنید و منطقه گردن را بسط مـی دهید که تا مشکل غبغب کمتر بـه چشم آید. چرخاندن سر بـه سمت پایین حالتی صمـیمـی بـه شما مـی دهد ولی درون مدل هایی کـه بینی طبیعی یـا کوچک دارند جواب مـی دهد، بعد این حالت به منظور هر مدلی کارایی ندارد!

مانند آنچه درباره ی شانـه ها گفته شد، چرخاندن سر بـه حالت سه رخ درون کوچک نشان صورت ها یـا فک های پهن بـه شما کمک مـی کند. اگر مدل شما خود دارای صورتی باریک است، استفاده از این تکنیک بـه باریک تر و بلند تر نشان صورت کمک مـی کند کـه باعث ایجاد حالتی از بیماری درون عشما مـی شود.

چشمان

چشم ها قوی ترین قسمت هر عپرتره ای هستند. چشمان ایجاد کننده یـا از بین برنده حسی کـه در حال ساختن آن بوده اید هستند. شما مـی توانید حالتی جذاب تر با پایین بردن چانـه مدل خود ایجاد کنید زیرا با این کار اندازه چشمان را افزایش مـی دهید. البته این درون حالتی کار مـی کند کـه دهان و ابرو های مدل شما هم داستانی مشابه روایت کنند. (حسی یکسان داشته باشند.)

کل صورت حتما حس یکسان داشته باشد که تا حس و حالتی کـه مـی سازند گیج کننده نباشد. شما مـی توانید از مدل خود بخواهید بـه جایی دور از دوربین نگاه کنید ولی بـه یـاد داشته باشید درون این حالت گرفتن حس چشمان سخت تر خواهد بود. مردم مـی گویند چشم ها دریچه ای بـه روح افراد اند – اگر شما درون چگونـه بـه نظر رسیدن چشم ها استاد شوید، عهای شما قدرتمند تر خواهند شد.

راهنماییـهای مختصرتر

در ادامـه راهنمایی هایی را مطرح مـی کنیم کـه به شما کمک مـی کند که تا به مدلتان کمک کنید بهترینش را بـه نمایش بگذارد:

• اگر سر مدل بی مو است، از زاویـه ای پایین تر عبگیرید که تا مقدار کمتری از موهای او را نشان دهید و هرگز از نور(یـا فلاش) بر روی موها استفاده نکنید.
• اگر مدل شما بینی بزرگی دارد بعد از او بخواهید مستقیم بـه دوربین نگاه کند و از زاویـه ای کمـی پایین تر عبگیرید که تا بینی او زیـاد برجسته بـه نظر نرسد.
• اگر مدل شما گوش های بزرگی دارد سرش را بچرخانید که تا یکی از آنـها پیدا باشد و سپس با محو نور روی گوش، گوش را درون سایـه قرار دهید که تا قابل توجه نباشد.
• اگر مدل شما مقدار زیـادی چین و چروک دارد نور رو مستقیم بـه او بتابینید چرا کـه نور مستقیم هایلایت ایجاد نمـی کند و باعث کم شدن چین و چروک مـی شود.
• همان طور کـه کمـی پیش گفته شد اگر مدل شما غبغب دارد از او بخواهید کمـی سرش را بالا بگیرد که تا منطقه گردن او بسط داده شود. همچنین مـی توانید نوردهی را از بالا انجام دهید که تا زیر خط فک ها سایـه ایجاد شود و منطقه زیر چانـه را کمتر قابل توجه کند.
• اگر مدل شما چهره گرد و چاق دارد صورتش را بـه راست یـا چپ بچرخانید که تا به شما نمایی سه رخ بدهد. همچنین از فلاش اکسترنال استفاده کنید که تا یک سمت چهره را روشن کنید.
• حقه ای دیگر کـه مدل شما را بـه نظر باریک تر نشان مـی دهد این هست که مطمئن شوید فاصله ای بین بازو ها و تنـه ی او وجود دارد. شما از این سورپرایز خواهید شد کـه وقتی بازوها بـه تنـه چسبیده اند چه قدر بزرگ تر بـه نظر مـی رسد.

جمع بندی

حالا کـه راهنمایی های پایـه، ولی مـهم، درباره قرار و وضعیت مدل را یـاد گرفته اید، بروید و ببینید چه قدر مـی توانید آنـها را درون عکاسی تان بـه کار بگیرید. بـه یـاد داشته باشید کـه راست و مستقیم جلوی دوربین ایستادن – بـه نظر من – نشانـه ای از خشم و حالت حمله هست و اغلب خسته کننده خواهد بود.

همـین طور، یک ژست طبیعی بهتر از حالتی سفت و محکم هست پس سعی کنید مدلتان احساس راحتی کند و عصبی نباشد. اجازه دهید بـه جای اینکه بایستد روی یک صندلی بنشیند. آخرین نکته ولی نـه کم ارزش ترین نکته، هرگز به منظور گرفتن یک عشمارش معرا نگویید چرا کـه درست وقتی کـه شما بـه عدد یک مـی رسید مدل تان بـه صورت اتوماتیک خنده یـا حالتی مصنوعی ایجاد مـی کند.

نویسنده و منبع | تاریخ انتشار: Tue, 24 Jul 2018 00:26:00 +0000